Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy został utworzony w 1991 roku na obszarze 20 209 ha. Niemal w całości leży we wschodniej części Roztocza Zachodniego i od południowego wschodu przylega do Roztoczańskiego Parku Narodowego. Park swoim zasięgiem obejmuje obszar o wyjątkowo pięknej rzeźbie wąwozów lessowych, w których znajdują się strome zbocza dochodzące miejscami do kilkunastu metrów wysokości, a dna – od kilkudziesięciu centymetrów do 20m szerokości. Ściany wąwozów porastają liściaste drzewa. Teren Parku cechują znaczne deniwelacje terenu wynoszące od 50 do100m.
Najcenniejszymi zbiorowiskami szaty roślinnej Parku są kompleksy leśne, a wśród nich buczyna karpacka, subkontynentalny grąd lipowo-grabowy oraz nieliczne części wyżynnego jodłowego boru mieszanego. Obszary leśne charakteryzuje bardzo bogate runo oraz liściaste gatunki w poziomie krzewów. Najcenniejszym pod względem botanicznym obszarem jest las Cetnar koło Kawęczynka cechujący się zwartym kompleksem leśnym z buczyną karpacką, jodłą z domieszką klonu, grabu i osiki. Na niezalesionych, południowych stokach wzniesień i wąwozów lessowych rosną murawy kserotermiczne (zbiorowiska roślin porastające przede wszystkim nagrzane słońcem krawędzie dolin). Dużą osobliwością przyrodniczą Parku są tereny torfowiska wysokiego Bagno Tałandy.
W Parku występuje wiele gatunków roślin rzadkich i chronionych takich jak: zawilec wielokwiatowy, dzwonek syberyjski, bluszcz pospolity oraz wiele innych. W świecie zwierząt na uwagę zasługuje bogata fauna bezkręgowców: krocionogów i kózek. Natomiast wśród zwierząt kręgowych wymienić należy głównie ptaki, których na terenie Parku występuje ponad 100 gatunków. Z gatunku ptaków wymienić można: myszołowy, jastrzębie, krogulce, puszczyki, głuszce, orliki krzykliwe i derkacze.